بررسی مضامین فکری غزلیات و قصاید صباحی بیدگلی

صباحی بیدگلی شاعر سده‌ی دوازدهم و از متقدمان سبک بازگشت ادبی است. تاکنون پژوهش‌های اندکی درباره‌ی اشعار صباحی انجام شده و هدف این پژوهش نیز معرفی هرچه بیش‌تر این شاعر و تحلیل مضامین فکری اشعار اوست. به همین منظور، مضامین پربسامد غزلیات و قصاید صباحی، به طور جداگانه بررسی شده‌اند و نتایج نشان می‌دهد که صباحی در غزلیات به شدت تحت تاثیر شاعران سبک عراقی است و مضامینی مانند بی‌وفایی معشوق، دست‌نیافتنی بودن او به سبب مقام والا، فراق و هجران، مضامین عرفانی و... را تکرار کرده است. در قصیده نیز تحت تاثیر شاعران سبک خراسانی، از این قالب برای مدح افراد مهم دوران و یا برای ثنای پیامبر و ائمه بیشترین بهره را برده. در مواردی نیز به ستایش دوستان، مرثیه‌سرایی و یا ثبت وقایع مهمی پرداخته است. به طور کلی، علی رغم بدیع نبودن و تکرار مضامین پیشینیان در اشعار صباحی، احساسات شاعرانه و سادگی و لطافت، ارزش اثر او را بالا برده و ثابت می‌کند که مطالعه‌ی اشعار او به هیچ وجه خالی از لطف نیست.