پیامدهای اقتصادی و اجتماعی سالخوردگی جمعیت ایران بین سال های 1395 تا 1401

درگذشته تعداد کمی از افراد به سنین کهولت و پیری می‎رسیدند، اما در جهان کنونی پیشرفت‎های فن‌آوری و بهداشتی باعث شده تا افراد سال‎های بیشتری عمر کنند و مرگ آن‌ها در سنین بالاتری اتفاق افتد، درنتیجه در حال حاضر افراد بیشتری می‌توانند سنین پیری را تجربه نمایند. از طرف دیگر ازآنجایی‌که تقریباً تمامی کشورهای دنیا دوره‎ای را با باروری و زادوولد بالا پشت سر گذاشته و یا در حال گذار از آن هستند، طبیعتاً تعداد افراد بیشتری نسبت به گذشته هم‌زمان به مرحله پیری می‎رسند. در سطح جهانی بعد از کاهش میزان مرگ‌ومیر و احتمال زنده ماندن کودکان تا سنین بزرگ‌سالی، میزان باروری کل رو به کاهش گذاشت. درنتیجه تعداد افراد سالخورده‎ی جوامع رو به افزایش گذاشت و در حال حاضر جمعیت برخی کشورها رو به سالمندی رفته و در سایر کشورها نیز انتظار می‌رود در آینده این پدیده را تجربه نمایند. ازاین‌رو بررسی پیامدهای سالمندی جمعیت ایران بر ساختار اقتصادی و اجتماعی مفید و ضروری به نظر می‌رسد. روش تحقیق روش اسنادی است. اطلاعات موردنیاز از داده‌های سرشماری و آمارهای ثبتی به دست آمد. بعد از تعریف جمعیت سالمند و سالخورده، روند سالمندی و سالخوردگی جمعیت ایران تحلیل و سپس پیامدهای سالمندی جمعیت ایران بر ساختار اقتصادی و اجتماعی پیش‌بینی و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد ایران از سال 95 با پدیده‌ی سالمندی جمعیت رو‌به‌رو شده است و این امر اجتناب‌ناپذیر است. حتی اگر باروری بالا رود، حجم جمعیت جوان حاضر (متولدین دهه شصت) تا سه یا چهار دهه‌ی دیگر وارد سن سالمندی خواهند شد که نیازمند به‌کارگیری سیاست «سالمندی سالم» است. این در حالی است که سالمندی بحران جمعیتی نیست، بلکه اغلب ساختارهای جمعیتی در طی گذار و انتقال جمعیتی با سالمندی رو‌به‌رو می‌شوند که امری طبیعی است.