درک هنر جدید از گذرگاه زندگی اشیاء؛ زندگی‌نامه‌ی سنگ‌های خیابان ولیعصردر بستر هنر جدید

هنر جدید به واسطه‌ی تغییر در سازوکار رابطه‌ی میان نهادها و هنر پدید آمده و توجه به مسائل انانی و اجتماعی را در ذات خود دارد. همچنین متاثر از پیشرفت تکنولوژی بوده، تا جایی که مسیر زندگی یک اثر هنری را تغییر می‌دهد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با استفاده از روش تحقیق شئ زندگی‌نامه، که یکی از روش‌های متاخر در علوم انسانی، به خصوص مردم‌نگاری است، با اتکا به تحلیل کیفی و شیوه مطالعه‌ی کتابخانه‌ای، مشخص کند که زیست آثار هنر جدید چگونه است؟ رابطه‌ی مخاطب، نهادها و خود هنرمند با این آثار چیست؟ و خاستگاه فرمی و محتوایی آنها به چه صورت است؟ برای رسیدن به پاسخ این سوالات، به مطالعه‌ی موردی مجموعه آثار احمد نادعلیان در خیابان ولیعصر تهران پرداخته شد و زندگی این مجموعه، به مثابه‌ی ابژه‌ی هنر جدید مورد مطالعه قرار گرفت. با بررسی زندگی‌نامه‌ی شئ، چنین نتیجه شد که آبشخور هنر جدید، دو خاستگاه اصلی است؛ نخست کهن‌الگوها که به فراخور فرهنگ هنرمند متفاوت است و مورد دیگر، مسائل اجتماعی و سیاسی است که در هنر جدید به آن توجه می‌شود. همچنین از مطالعه‌ی موردی انجام شده، نتیجه شد که هنرمند به‌واسطه‌ی جریانات اجتماعی با اثر هنری در تعامل است و در طول زیست اثر ممکن است تغییراتی را در آن ایجاد نماید. از سویی مخاطب نیز به دلیل محل ارائه‌ی این آثار که در مکان‌های سنتی ارائه هنر، یعنی موزه‌ها و گالری‌ها نیست، نوع جدیدی از ارتباط با اثر هنری را تجربه می‌کند. نتیجه‌ی دیگر اینکه شئ هنری جدید در کالبد کلاسیک خود اگرچه ممکن است میرا باشد، اما به واسطه‌ی تکنولوژی، به تناسخ رسیده و در کالبد جدیدش در شبکه‌های اجتماعی و ذیل هشتگ‌ها زندگی جدیدی را تجربه می‌کند. همچنین گاهی کالبد قبلی می‌تواند در میان دیوار موزه‌ها و گالری‌ها به عنوان یک شئ مقدس نگهداری شود که البته دیگر از معنای پیشینی‌اش تهی شده است.