بررسی اوضاع وقف از دیدگاه سفرنامه های دوره صفوی

بر اساس آثار مکتوب موجود از دوران صفویه ( 907 تا 1135 ه . ق / 880 تا 1101ش)، از جمله سنگ نوشته‌ها و کتیبه‌های باقی‌مانده در مراکز مذهبی و غیرمذهبی، همچنین کتب تاریخی، سیاحت‌نامه‌ها، اسناد، بی‌گمان «وقف» یکی از شکوفاترین دوران خود را در این زمان داشته است. زیرا به رسمیت شناختن مذهب تشیع باعث شد که کلیه پادشاهان صفوی در اشاعه آیین اثنی عشری کوشا بوده  و یکی از راه های اشاعه، وقفیاتی بود که جنبه های تبلیغاتی برای این آیین داشت. یعنی موقوفاتی که برای انجام مراسم مذهبی، تعلیم و تربیت داعیه داران مذهب و سایر موسسات مذهبی وقف شده بودند. با توجه به گستره روابط خارجی این دوره با اروپائیان، مساله وقف باعث جلب توجه سفرنامه‌نویسان گردید. جستار حاضر می‌کوشد با توجه به توصیفی تحلیلی بودن به بررسی اوضاع و نهاد وقف از دیدگاه سفرنامه‌ها در دوره صفویه بپردازد.