کاوشی بر بازتاب امید و ناامیدی در قرآن کریم

امید و ناامیدی از جمله مسائلی است که همواره مورد توجه ادیان، مذاهب اخلاق محور و روانشناسان، بوده است. در آموزه های قرآن کریم، امید با عنوان های رجا، امل، تمنی، طمع و ناامیدی با عناوین یاس، قنوط و خیبة مورد بررسی قرار گرفته است. امید، حالتی نفسانی است که فرد امیدوار را به تلاش وادار میکند؛ در مقابل ناامیدی، ناشی از وسوسه های شیطانی است که در دل رسوخ میکند و انسان را از تلاش باز میدارد. در این پژوهش هدف بر آن است که با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی مفهوم امید و ناامیدی در کلام الهی بپردازد. فرضیه این پژوهش چنین است که بسامد امید در قرآن کریم بیشتر از ناامیدی می باشد. یافته های این پژوهش بیان میدارد که در قرآن کریم به هر دو موضوع پرداخته شده است چرا که خوف و رجا لازم و ملزوم یکدیگرند؛ ولکن تاکید بیشتری بر امید شده است.