نگاهی تطبیقی بر وجود در قضایا از دیدگاه فرگه و آیت الله مصباح

فرگه فرد اثرگذاری بر جریان فلسفی جاری –یعنی فلسفه تحلیلی- است و گزاره‌های وجودی گزاره‌های دامنه‌دار و ذو اثری در هر نظام فلسفی هستند. فرگه با تشبیه گزاره های وجودی به گزاره های عددی به این نتیجه می رسد که وجود محمولی درجه دوم و صرفا قابل حمل بر مفاهیم است، نه اشیاء. استدلال وی، با ابتنا بر ثبوت شیء لشیء بودن گزاره‌های وجودی، این است که اگر وجود بر اشخاص به منزله یک محمول و ویژگی درجه اول حمل شود، گزاره‌های وجودی موجبه، همان گو و سالبه آن‌ها خود متناقض خواهد بود. این سخن نتایج فلسفی زیادی دارد. اگر هلیه بسیطه نداشته باشیم، سخن از اشتراک مفهوم وجود، اصالت وجود و...زائد خواهد بود. در این نوشتار به مقایسه این دیدگاه با دیدگاه آیت‌الله مصباح، پرداخته و نشان داده شده که استدلال فرگه از اثبات این مطلب که مفاد گزاره‌های وجودی، ثبوت شیء لشیء است ناتوان بوده و در حقیقت این گزاره ها ثبوت الشیء است همچنین وجود محمول درجه دوم نیمتواند باشد زیرا وجود اولا و بالذات به اشخاص و پس از آن به انواع و اجناس تعلق می گیرد و این سخن پایه بودنِ شخصیه بودنِ گزاره های وجودی را برمیتابد