موانع اندیشه درست در قرآن و دیدگاه علامه مصباح یزدی

اندیشه از مهم‌ترین سرمایه‌های انسان و در واقع، وسیله‌ای است که از آن برای رسیدن به مسئله‌ای جدید یا کشف مجهولات استفاده می‌شود. اندیشه‌ی درست، تفکری است که می تواند ابعاد بالقوه وجود انسان را به فعلیت برساند و او را به سوی رشد و تکامل رهنمون کند. انسان به هنگام فکر کردن و به ویژه اگر درباره مسائل غیبى و موضوعات دور از دسترس حسّ باشد، از کارهاى دیگرى که معارض و مزاحم‌اند و از برخى لذّت جویی‌ها و کامگیری‌ها که مى‌تواند در آن فرصت برایش فراهم شود، لازم است کناره گیرى و صرفنظر کند. پژوهش حاضر برای پاسخ به این سوال اصلی که: «موانع اندیشه درست در قرآن از نگاه علامه مصباح چیست؟» با روش توصیفی تحلیلی از طریق منابع کتابخانه‌ای با مراجعه به کتاب‌های علامه مصباح به تبیین اطلاعات پرداخته است. از نظر علامه مصباح بطور کلّى موانع اندیشه درست به دو دسته تقسیم مى‌شوند: موانعى که از سنخ بینش و شناخت هستند؛ موانعى که از سنخ گرایشات هستند. از موانع نوع اوّل: تمرکز بر شناخت حسی و تجربی، تقلید کورکورانه، تبعیت از گمان و ظن، موانع نوع دوم: لذّات آنى و هوسهاى لحظه‌اى، آینده‌نگرى افراطى مادّى، دشمنى و انزجار نسبت به خدا، پیامبر و دین هستند.