مشروعیت و مقبولیت سیاسی در دیدگاه آیت الله مصباح یزدی

قدرت در امر سیاست یکی از چالش های درازدامنه است که تاریخ بشر را فراگرفته است. در این میان، اندیشه ی مکتوب بشری پر است از آراء و ایده هایی در باب معنا و مبنای مشروعیتِ سیاسی. علامه مصباح یکی از اندیشمندانی است که توانسته قدرت را از ساحت فلسفه ی سیاسی آغازیده و از منظر انسان شناسیِ سیاسی تحلیل نماید. ایشان، شرعیت کلامی و فقهی و نیز حسن اخلاقی قدرت را شناسایی و هندسه ی اندیشه ی سیاسی را بازتولید کردند. نوشته ی حاضر بیانی از مساله ی مشروعیت و مقبولیت از منظر علامه مصباح است و می کوشد تا نشان دهد ایشان چگونه مشروعیت حکومت را امری برآمده از ربوبیت تکوینی و تشریعی فهمیده و رابطه کارآمدی و مقبولیت مردمی با مشروعیت الهی را به تصویر می کشد. توصیف نظریه و تقوی بخشیدن آن به واسطه بیان استدلال های گوناگون در همین حیطه، مسیر دست یابی به این هدف شد. بنابراین اولا وجود حکومت برای اداره امور اجتماعی لازم می باشد، ثانیا نوع حکومت می-بایست اسلامی باشد و ثالثا انسان ها نسبت به خود و یکدیگر هیچ حق مستقلّی نداشته، حقّ به جمیع جوانب برای خداوند است. آنچه که گفته شد، روشن می کند حکومت باید مشروع باشد و حقّ حاکمیت به بخش خاصّی از مردم اختصاص داشته، به واسطه خداوند است.