عوامل سقوط اخلاقی در قرآن و از دیدگاه علامه مصباح

انسان در بینش و نگرش قرآنی، شگفت انگیز ترین آفریده خداوند است. ظرفیت وجودی انسان که از پست‌ترین عناصر وجود یعنی (گل و منی) و برترین آن یعنی (روح) آفریده شده به‌گونه‌ای است که می‌تواند در عالی‌ترین مقام یعنی 'قوسین او ادنی' بنشیند و یا در پست‌ترین مقامات وجودی قرار گیرد. از طرفی قرآن معجزه پیامبر،کتاب انسان‌سازی که تمامی راه‌های رستگاری در آن یادآوری شده‌است. قرآن به‌عنوان بهترین راهنما عوامل تحقق سعادت را برشمرده و از طرفی موانع را مشخص کرده‌است. زیرا شناخت عوامل صعود و سقوط انسان دو امر مهم و سرنوشت‌ساز برای انسان‌ها می‌باشد. اسلام برخلاف مکتب‌های دیگر به شناخت انسان اهمیت بسیار زیادی داده است. ازاین‌رو انسان را به شناخت خودش سفارش کرده‌است تا بتواند در مسیر زندگی راه صحیح را انتخاب کند. ازاین‌رو اندیشمندان اسلامی برای تبیین عوامل صعود و سقوط انسان بحث‌های متعدد داشته‌اند و کتاب‌های مختلفی تدوین کرده‌اند. این مقاله با هدف معرفی عوامل شناخت سقوط انسان از منظر علامه مصباح با تکیه بر آیات قرآن به‌همین مسئله پرداخته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی درپایان بدین نتایج نائل آمد که عوامل اساسی سقوط انسان از منظر علامه مصباح با تکیه بر آیات قرآن، هوای نفس، دنیاگرایی و شیطان است.