مدیریت جامع آبخیز و تجارب کشورهای توسعه یافته

آبخیزداری علمی است که مداوم در حال تحول است، الگویی که در برگیرنده مدیریت زمین، آب، خاک و گیاه و سایر منابع در یک منطقه برای اهداف زیست‌محیطی، اقتصادی- اجتماعی تعریف شده است. دیدگاه مدیریت جامع آبخیز برای بهره برداری پایدار از منابع با تاکید بر حفظ منابع آب و خاک با استفاده از راهکارهای علمی و دانش بومی با مشارکت بهره بردان محلی می­باشد. در این مقاله سه مطالعه موردی از کشورهای چین، اروپا و کانادا برای بررسی موفقیت و شکست مدیریت جامع آبخیز در پرداختن به معضلات مختلف زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در مکان‌های جغرافیایی متنوع استفاده شد. اگرچه در برنامه­ ریزی ­های مدیریت حوزه آبخیز پیشرفت هایی حاصل شده است، ولی هنوز هم مسائل متعددی وجود دارد که مانع از نتایج موفقیت‌آمیز مدیریت جامع آبخیز می­شود که بسیاری از آنها را می­توان از طریق ادغام علم و فناوری پیشرفته و هماهنگی بین رویکردهای مدیریت کل‌نگر اصلاح کرد. با استفاده از تجارب ملی و بین‌المللی نتیجه­ گیری می­شود که مدیریت حوضه آبخیز زمانی موفق است که تمام منابع موجود در حوزه آبخیز باهم دیده شود و برنامه ­ریزی برای بهبود آنها نیز بر همین اساس انجام گیرد.