مقایسه رطوبت و بافت خاک در داخل و بیرون هلالی آبگیر در وضعیت خشکسالی(مطالعه موردی: مراتع دشت آهنگران، خراسان جنوبی)

هلالی آبگیر یکی از روش­ های سنتی در جمع ­آوری و ذخیره نزولات آسمانی در مراتع مناطق خشک و بیابانی است. از آنجایی که اکثر تحقیقات به بررسی اثرات این سازه بر پوشش گیاهی پرداخته ­اند، این تحقیق ، به منظور ارزیابی اثر سازه هلالی آبگیر بر رطوبت و بافت خاک پس از گذشت 7 سال، در سال خشک (1400) در داخل و بیرون هلالی آبگیر در مراتع دشتی منطقه آهنگران شهرستان زیرکوه انجام شد. نمونه ­برداری از خاک منطقه در عمق 30-0 سانتی متر در اردیبهشت سال 1400 انجام شد. نتایج آزمون تی استیودنت با نمونه­ های مستقل نشان می­دهد که اثر محل نمونه ­برداری بر خصوصیات مورد مطالعه معنی ­دار نیست (p<0.05). در شرایط خشکسالی بین رطوبت و بافت خاک در داخل هلالی آبگیر و بیرون هلالی آبگیر تفاوت معنی ­داری مشاهده نمی­ شود. نتایج تحقیق حاضر نشان می­دهد که اگر چه درصد رطوبت و درصد شن خاک در داخل هلالی بیشتر از خارج از هلالی است، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی ­دار نیست. نتایج نشان داد که خاک هر دو منطقه از نوع شنی لومی بوده و پس از گذشت 7 سال از احداث هلالی آبگیر، بافت خاک داخل هلالی آبگیر تغییر نکرده است.