تاثیر خشکسالی بر خصوصیات هیدرولیکی و هیدرولوژیکی خاک مراتع مناطق خشک و بیابانی (مطالعه موردی: رویشگاه دیودال در خراسان جنوبی)

خشکسالی یکی از مخاطرات طبیعی است که در اقلیم­ های خشک و نیمه ­خشک که با محدودیت جدی منابع آب روبه رو هستند، پوشش گیاهی مراتع را کاهش داده و به دنبال آن منجر به تخریب خاک و هدر رفت آب و خاک می­شود. از آنجایی که اکثر تحقیقات به مطالعه تاثیر خشک سالی بر پوشش گیاهی و تولید مراتع پرداخته­ اند، در زمینه اثر خشک سالی بر خصوصیات هیدرولیکی خاک مراتع اطلاعات اندکی وجود دارد، از این رو این تحقیق به بررسی تاثیر خشک سالی بر خصوصیات هیدرولیکی و هیدرولوژیکی خاک رویشگاه دیودال در خراسان جنوبی می­پردازد. به منظور پایش تغییرات رطوبت خاک، اطلاعات مربوط به خاک شامل بافت خاک، رطوبت اشباع و مواد آلی خاک، رطوبت نقطه پژمردگی، رطوبت ظرفیت زراعی، آب قابل دسترس، گروه هیدرولوژیکی خاک و شماره منحنی (cn) در ذخیره ­گاه جنگلی دیودال در سال 1387 با بارندگی 220 میلی متر به عنوان ترسال و سال 1397 با بارندگی 98 میلی متر به عنوان خشک سال تعیین و مقایسه شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین دو سال مرطوب و خشک از لحاظ خصوصیات هیدرولیکی خاک اختلاف معنی داری وجود دارد و بجز میزان زهکشی، مقادیر رطوبت نقطه پژمردگی، رطوبت ظرفیت زراعی، رطوبت اشباع و آب قابل دسترس در سال مرطوب بیشتر از سال خشک بوده است، همچنین در اثر خشکسالی، ذخیره ­گاه ژنتیکی دیودال از گروه هیدرولوژیکی b با قابلیت تولید روان آب متوسط به گروه هیدرولوژیکی a با قابلیت تولید روان آب کم تغییر پیدا کرده است.