آب‌بندان؛ نمونه‌ای از اکوسیستم آبی پایدار در مناطق شمالی ایران (مطالعه موردی: آب‌بندان ملاط شهرستان لنگرود)

استخر خاکی ذخیره آب (آب‌بندان)، به‌عنوان یک سامانه سطوح آبگیر باران، نقش مهمی‌ در تامین و جبران کمبود آب اراضی شالیزاری پایین دست خود در استان‌های شمالی کشور دارد. به رغم آن‌که این استان‌ها جزء پُرباران‌ترین استان‌های کشور هستند؛‌ لیکن در ماه‌هایی از سال با کمبود آب آبیاری مواجهند. در این مقاله نقش و اهمیت آب‌بندان‌های ملاط در جنوب شهرستان لنگرود به عنوان مخازن کوچک تنظیم و ذخیره‌سازی آب مورد بررسی قرار می‌گیرد. وسعت آب‌بندان‌های این منطقه از 1/0 تا 30 هکتار متغیر بوده و عمق آن‌ها نیز بطور متوسط 5/1 متر است. اقلیم منطقه گسترش این آب‌بندان‌ها بسیار مرطوب بوده و منابع تامین آب آنها شامل باران، آب‌های جاری، زهکش‌ها و چاه می‌باشد. افزایش عمق آب‌بندان‌ها، تقویت بازوها و دیواره‌ها، لایروبی، ایجاد حوضچه‌های رسوب‌گیر، احداث خروجی‌های مناسب و جلوگیری از تغییر کاربری آنها زمینه توسعه و افزایش کارایی آب‌بندان‌های این منطقه را فراهم خواهد آورد.