جلوه های پایداری در اشعار بدرشاکر سیاب و علیرضا قزوه

هنر بیان افکار و عواطف نه از راه عینی و ملموس، بلکه از طریق اشاره و استفاده از نمادها، برای ایجاد انگیزه و تفکر در ذهن خواننده، در مکتب سمبولیسم مورد توجه است. در بین آثار رمزگرا، آثاری که آیینه دردها می شوند و تصویرگر مظلومیت مردمی اند که قربانی نظام های استبدادی شده اند، ماندگاری خود را در طول دوران ها حفظ کرده اند؛ زیرا به گونه ای زمینه رهایی و رشد و بالندگی را فراهم نموده اند. بدر شاکر سیاب، شاعر نام آشنای ادبیات معاصر عربی و اهل عراق است که در ابتدا به مکتب رمانتیسم روی آورد و در ضمن سروده هایش، مضامین پایداری، نمود دارد در ادب فارسی هم مضامین پایداری، ریشه ای دیرینه دارد و شاعران و نویسندگان متعددی به این مسئله پرداخته اند که از جمله شاعران، علیرضا قزوه را می توان نام برد لذا در این پژوهش سعی شده است با روش توصیفی- تطبیقی یه مضامین پایدار این دو شاعر پرداخته شود نتایج حاکی از این است که نمادهای سیاب در این قصیده، یا از عناصر و پدیده های مربوط به طبیعت و یا از متن اسطوره های اقتباس شده است. صبغه ی دینی بعضی از مفاهیم نیز، از متن فرهنگ قرآنی اخذ شده که به کارگرفتن واژگان مطر، رحیق و ثمود، موید این مطلب است و جلوه های پر کاربرد در آثار علیرضا قزوه شامل: مذهب، حماسه، دفاع مقدس، فرهنگ عاشورا، اعتراض و فرهنگ شهید و شهادت می باشد