عناصر پایداری در شعر انقلاب اسلامی با تکیه بر شعر نصر الله مردانی و قیصر امین پور

ادبیات پایداری از انواع ادبی است که در دوره متاخر مورد توجه واقع شده است، اما در ادبیات گذشته ریشه دارد. این نوع ادبی در دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در ایران بسامد بسیاری دارد. نصر الله مردانی و قیصر امین پور از جمله شاعران ادبایت پایداری هستند که در اشعار خود به این مقوله توجه داشته و مضامین مربوط به انقلاب، جنگ و تبعات آن را در آثارشان می توان دید. این دو شاعر مولفه هایی چون: وطن، شهادت، شهید، بمباران، نمادهای ملی، وصف بزرگان انقلاب، را در آثار خود به کار برده اند. شعر مردانی نسبت به قیصر حماسی تر است . وی با کاربرد عناصر ملی و یادکرد پهلوانان تاریخی سعی در تهییج ملت برای حاضر شدن در میادین جنگ دارد ولی قصر با لحنی آرمتر از شهادت سخن می گوید و به ستایش شهید و دلسوزی برای خرابی شهرها و کشته شدگان می پردازد و در عین حال مرگ در راه خدا را به شکلی عرفانی ستایش می کند.