شاعران کاشان واندوه غربت

غربت و غم غربت و پناهندگی یکی از مسائل بسیار مهم و چشمگیر در دنیای معاصر است. هرساله هزاران فیلم و کتاب، مصاحبه و رساله و مقاله درباره غربت و اندوه آن تهیه می‌شود؛ اما این غم غربت تنها مربوط به پناه‌جویان امروزی نیست که در تمامی دوره‌های آشوب، پناه‌جویی امری شایع و عادی بوده‌است. بدیهی است که شاعران و هنرمندان به واسطه ی طبع ظریف خود واکنش شدیدتری به آلام روحی ناشی از غربت و جلای وطن نشان می‌دهند و تصویرهای تاثربرانگیزتری از آن را در اشعارشان به ظهور می‌رسانند. مقاله حاضر به عصر صفوی پرداخته و انبوه هنرمندان و شاعرانی که به‌خاطر توجه و استقبال دربار مغولان هند، راهی آن دیار شدند و به واسطه انبوهی منابع تنها به تصویر غم غربت در اشعار شاعران کاشانی که به هندوستان مهاجرت کرده‌اند می‌پردازد و نمونه‌هایی از اشعار غربت زدگی آنان را ارائه می‌کند.