بررسی شخصیت و شخصیت پردازی در داستان«غوص عمیق» جمشید خانیان

یکی از شگردهای ادبی که امروزه بسیار موردتوجه نقد نوین قرارگرفته است، بهره‌گیری از فضای داستان و شخصیت‌پردازی در اثر است. این امر در داستان‌های خانیان به شکلی کامل و منسجم مشهود است؛ وی در توصیف شخصیت‌های داستانی خود به‌گونه‌ای تصویرپردازی نموده که با تحلیل روان‌شناختی می‌توان به لایه‌های پنهان درونی و شخصیتی آن‌ها پی برد؛در گزینش شخصیت‌های داستانی خود به بلاغت سخن خود افزوده است. برای تبیین جایگاه این شگرد داستانی در داستان‌های خانیان، در این جستار تحلیلی -پژوهشی سعی بر آن گردیده که در داستان «غوص عمیق» که یکی از داستان‌های معروف خانیان است، این قابلیت هنری موردبررسی و واکاوی قرار گیرد و شخصیت‌های داستانی این اثر از ابعاد پویایی و ایستایی و دیگر انواع پردازش شوند. نتیجه نشان می‌دهد که با این پژوهش می‌توان انواع شخصیتی را در داستان یافت و از این دیدگاه با درک بهتری به داستان‌های خانیان نگریست.