بررسی تطبیقی پارادوکس در شعر مقاومت محمود درویش و قهّارعاصی مورد پژوهی مجموعه های شعری «لا تعتذر اما فعلت- کزهر اللوز او ابعد» و «تنها ولی همیشه- از آتش از ابریشم»

متناقض نما یا پارادوکس یکی از شگردهای هنری است که باعث برجستگی کلام و آشنازدایی می شود، این شگرد از دیرباز موردتوجه شاعران بوده و آنان با استفاده از آن حس کنجکاوی خواننده را برانگیخته و میزان دریافت لذت ادبی متن را فراگیر می سازند. شاعران چیره‌دست می کوشند تا با بهره-وری از این ترفند بیانی معانی و مفاهیم تازه ای را خلق کنند. پژوهش حاضر در نظر دارد که این آرایه هنری را از حیث ساخت به دو شیوة «ترکیبی و معنایی» در شعر محمود درویش و قهّار عاصی با نگاه سبکی و محتوایی مبتنی بر رویکرد ادبیات تطبیقی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد تا اندیشه های شاعرانه و نوآوری های فکری و ادبی آنان را برجسته سازد. بررسی نشان می دهد که بهره‌گیری از این آرایه هنری موردتوجه این دو شاعر متعهد بوده است؛ آنان با استفاده از متناقض نما کلام خویش را برجسته ساخته و تصاویر زیبایی آفریده‌اند؛ همچنان متتناقض نمای معنایی نسبت به ترکیبی بیشترین بسامد تکرار را در شعر این دو شاعر دارد و نیز تنوع استفاده از این شگرد بیانی در شعر محمود درویش نسبت به قهّار عاصی بیشتر است.