خوانش تحلیلی رمان سالهای ابری نوشته علی اشرف درویشیان به شیوه تاریخ گرایی نوین

سالهای ابری به عنوان یکی از رمانهای قابل توجه در تاریخ ایران، تجلی پر رنگی از نزدیکی مرزهای تاریخ و ادبیات به یکدیگر است. یکی از شیوه های اصلی در رویکرد تاریخ گرایی نوین، نزدیکی بین تاریخ و ادبیات می باشد. در رویکرد مذکور، تاریخ به عنوان متنی روایی تعریف شده که تفسیر زوایای پنهانش، متن را از حالت انتزاعی خارج میکند. هدف این مقاله، بررسی روایت های فرهنگی، غلبه گفتمان قدرت و گفتمان های سرکوب شده و به حاشیه رانده شده ای است که بر اساس رویکرد تاریخ گرایی نوین در این رمان انعکاس یافته اند.