تحلیل ساختار روایی رمان سال بلوا بر اساس نظریة آلژیر گریماس

گریماس یکی از نظریه پردازان مشهور ساختارگراست که توانست با جرح و تعدیل پیرامون نظریة ولادیمیر پراپ، روی برای بررسی کنشگران روایی ارائه بدهد. در پژوهش حاضر با توجه به رمان سال بلوا، ساختار روایی این رمان را بر اساس نظریة کشنگران گریماس مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج نشان می-دهد که در این رمان هر شش کنشگر مورد اشارة گریماس وجود دارد. در این رمان کنشگر مسبب یا تحریک کننده عشقی است که میان نوشافرین و حسینا شکل می-گیرد. این کنشگر، دو شخصیت مذکور را که به عنوان کنشگر «سودبرنده» برمی-انگیزد تا به دنبال کنشگر «هدف» یا «موضوع» که خودِ «عشق» است بروند. کنشگران بازدارنده وارد عمل می-شوند که در این رمان مادر نوشافرین و دکتر معصوم هستند. مادر نوشافرین با ازدواج حسینا و خواستگاری او موافقت نمی-کند و معصوم نیز با خواستگاری نوشافرین چاره ای برای او باقی نمی گذارد. در این رمان کنشگران یاری دهنده به خوبی از عهدة «یاری رسانندة» خود بر نمی-آیند، بنابراین شخصیت باسی و جاوید، هرچند تمایل به سخن گفتن و دیدار با نوشافرین را دارند، اما در عمل کاری از پیش نمی برند.