بررسی تطبیقی اندیشه مثبت تعالی در غزلیات شمسِ مولانا و داستان‌های مثنوی

ادب فارسی مشحون از اشعار نغز شاعران است که هرکدام به‌نحوی در مسیر شکوفایی نیازهای روحی و روانی آدمیان قدم برداشته‌اند. در این میان، دو اثر عرفانی مثنوی‌معنوی و غزلیات‌شمسِ مولانا نشان‌دهنده نگرشی خاص به جهان هستی‌اند. دو دیدگاه منفی‌ومثبت در روان‌شناسی وجود دارد که نخستین باعث بیماری و کاهش عمر و دیگری سبب امید به زندگی، سلامت و رفع استرس می‌شود؛ بنابراین روان‌شناسی مثبت با غلبه بر احساسات منفی، مشکلات روحی را می‌کاهد. پژوهش میان‌رشته‌ای حاضر با روش توصیفی-تحلیلی بر آن است تا به بررسی تطبیقی روان‌شناسی مثبت در مولفه‌ تعالی در غزلیات‌شمس مولانا و داستان‌های مثنوی بپردازد، تا بتواند گامی در مسیر تبیین اثرگذاری‌ها و اثرپذیری‌های دو مقوله روان‌شناسی و ادبیات بردارد. براساس نتایج حاصل بین هستۀ اصلی صفات مربوط به تعالی در دو اثر یادشده، از منظر روان‌شناختی مثبت‌نگر نه‌تنها تفاوت وجود ندارد، بلکه نگاه تقریباً مشابهی به مثبت‌نگری و مثبت‌اندیشی شده است.