بررسی تطبیقی سیمای انبیاء در لباس پیر طریقت در دیوان سنایی و عطار

شخصیت انبیای الهی و داستان های شگفت انگیزشان، همواره سرچشمه ی الهام آفرینش های شعری سرایندگان صوفی مسلکی نظیر سنایی و عطار بوده است؛این دو شاعر در خلق متون عرفانی از میان انبیاءاز شخصیت هایی چون رسول اکرم(ص)، خضر(ع)، عیسی(ع)، ابراهیم(ع)، نوح(ع) و سلیمان (ع)به عنوان پیر و مرشد یاد کرده اند که همه ی سالکان موظفنداز احکام و اوامر ایشان اطاعت نموده و تنها در سایه سار چنین برگزیدگانی، خلق خدا به سر منزل مقصود نائل می آیند.در این نوشتار برآنیم به شیوه توصیفی-تحلیلی و در سایه ی ادبیات تطبیقی به بررسی سیمای انبیای الهی در لباس پیر طریقت در شعر این دو شاعر بزرگ ادبیات عرفانی بپردازیم.