تحلیل کاربست صور خیال در شعر امل دنقل و سیاوش کسرایی با تاکید بر دوگانة یاس و امید

ناقدان، خیال را گوهر ادب و جانمایة شعر می دانند. واکاوی این عنصر باارزش و زیبایی آفرین، از لایه های پنهان متن پرده بر می دارد و مخاطب را با دنیای خالق اثر پیوند می زند. امل دنقل شاعر مصری و سیاوش کسرایی شاعرانی هستند که روزگاری پر فراز و فرود را زیستند. حوادث تلخ سیاسی و اجتماعی که قرین روزهای عمرشان گشت بر سروده هایشان سایه انداخت. این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی مضمون یاس و امید را در شعر این دو شاعر بررسی و مقایسه نموده است و درصدد پاسخگویی به این پرسش است که این درون مایه چگونه از طریق صور خیال در شعرشان منعکس شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که شعر دو شاعر با وجود شباهت های فراوان در درون مایه هایی چون اعتراض به وضع موجود و دعوت به مبارزه، بسیار با هم متفاوت است. در شعرکسرایی همواره جلوه هایی از روشنایی و بالندگی دیده می شود. کاربست صورخیال در شعر او به منزلة دمیدن روح زندگی و امید در هموطنانش است. شعر امل دنقل که سرشار از هنر شعری است، به شکلی عمیق متاثر از شکست های پی در پی جهان عرب و در گرداب یاسی سهمگین غوطه ور است؛ به گونه ای که کاربرد صور خیال در سروده های او تیره است.