واکاوی روابط بینامتنی خطبه ها و حکمت های نهج البلاغه با اشعار عطار نیشابوری

بدون شک و تردید ، سهم عمده ای از زیبایی و غنای آثار ادیبان مسلمان مرهون بهره گیری آنها از معارف غنی اسلامی و مفاهیم آیات و روایات و احادیث ائمه اطهار(ع) و سخنان رسول اکرم (ص) و اعتقاد و ارادت آنها به ساحت مقدس معصومین (ع) است.اشعارعطار نیشابوری از جهت تاثیر پذیری از حکمت ها و خطبه های نهج البلاغه با رویکرد بینامتنی قابل مطالعه می باشند. این اثرپذیری سبب شکل گیری انواع روابط بینامتنی در اشعارش گشته است که در اغلب موارد بصورت آگاهانه و مستقیم بوده است.دراین پژوهش با روش توصیفی – مقایسه ای و با مطالعه کتابخانه ای بدنبال این بوده ایم تا به بررسی انواع اثرپذیری اشعارعطارو چگونگی استفاده او از تعبیرات ومفاهیم ومضامین خطبه ها و حکمت های نهج البلاغه بپردازیم . دستاورد این پژوهش ناظر بر این است که از انواع گونه های بینامتنی دراشعار عطار رابطه بینامتنی واژگانی و مضمونی از بسامد بیشتری برخوردار بوده اند،که هدفش از بکار بردن روابط بینامتنی متون دیگر در اشعارش یک هدف تعلیمی بوده است .