بررسی تطبیقی مفهوم قول و کلام- زبان و گفتار

آنچه که در سنت زبانشناسی عربی قول و کلام نامیده شده با آنچه که در نزد سوسور گفتار و زبان نامیده شده دارای مشابهت ها و اختلافاتی است که شناخت آن موجب تبیین بیشتر مفهوم جمله می شود. در سنت زبانشناسی عربی تقسیم بندی قول و کلام تنها بر اساس مولفه های معنایی صورت می گیرد. نحویان عبارتهایی را که از ویژگی معناداری برخوردار باشند کلام و عبارتهایی جاری بر زبان گویشوران را، اعم از معنا دار و بی معنا، قول می نامیدند. اصطلاح گفتار نیز تنها بر تحقق زبان در حیطه گفتار شخصی دلالت دارد و حامل ویژگی اسلوبی و سبکی است. اصطلاح زبان معادل تمام توانایی بالقوه ای است که در ذهن گویشوران نهفته و می تواند بیانگر نظم دستوری یک زبان باشد. دایره اصطلاح قول از آنجا که بر همه ساختارهای زبان دلالت دارد به زبان نزدیک تر است و کلام از آن جهت که تنها کلام مفیدی است که از فرد صادر می شود به مفهوم گفتار مشابهت می یابد. از جهتی نیز می توان قول و کلام را از آن رو که هر دو حالت بالفعل زبان هستند گفتار در مفهوم سوسوری در نظر گرفت. از سوی دیگر نگرش به این مقوله ها از دو منظرگاه جامعه شناسانه و معناشناسانه باعث تمایز محتوایی این اصطلاحات گشته است.