بررسی تطبیقی رثای امام حسین (ع ) در دیوان دعبل خزاعی و شریف رضی

رثا در لغت به معنای گریه کردن برای شخص، ذکر مصیبت ها، بیان خوبی ها و محاسن متوفی می باشد که گاه به صورت شعر ایراد می-گردد. از جمله حوزه های ادبی قابل بررسی در حیطه ی شعر رثایی،اشعار حسینی است که به بیان مظلومیت ها، مصایب امام حسین (ع) و به ویژه مسآله ی قیام و شهادت ایشان در روز عاشورا می پردازد. مراثی حسینی سروده هایی است که حاوی شجاعت و پایداری بوده و ضرورت نشان دادن واقعیت های کربلا را به همراه دارند. سرودن این اشعار بعد قیام امام آغاز شده و تا امروز در میان آثار شاعران نمود دارند؛ این مقاله بر آن است تا با استفاده از روش کتابخانه ای آثار دو شاعر مذهبی را در زمینه ی رثا به صورت تطبیقی مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. دعبل خزاعی وشریف رضی توانسته اند واقعیت های کربلا را در موضوعاتی مانندکربلا،مقام ومنزلت،شهادت،تشنگی،اسارت، مصیبت وارد شده بر امام (ع) و اهل بیت ایشان را به تصویر کشیده و مرثیه سرایی کنند. یافته های پژوهش در میان آثار این دو شاعر نشان می دهدکه هر دو شاعر با استفاده از مضامین مشترک،مراثی خود را در موضوع وقایع کربلا و مصیبت امام(ع) و اهل بیتش به تصویر کشیده و ضمن بیان آن حوادث،بتوانند عواطف و احساسات خوانند گان را به شدّت تحت تاثیر قرار دهند؛اما با مقایسه ی آثار این دو شاعر چنین به دست آمد که مرثیه های دعبل خزاعی نسبت به شریف رضی در قالب قصیده با آهنگ بکاء و با ظرافت بیشتری به مخاطب القاء شده و مصیبت ها با وضوح بیشتری به تصویر کشیده شده اند.