بررسی تطبیقی جلوه های آزادی در اشعار سمیح القاسم و فرخی یزدی

آزادی از مهمترین مسائل جهان امروز است که در شعر شاعران عرب و فارسی زبان، خودنمایی می‌کند. در حقیقت، این موضوع، از مهمترین آرمان‌های هر شخصی است که به ادبیات پایداری، به گونه‌ی خاص می‌نگرد و در پی آن است که با خلق آثار ادبی، مردم را به پایداری در برابر دشمنان، تشویق کند و در دل آن‌ها بذر امید به پیروزی، بکارد. آزادی، در جوامع مختلف به شیوه های گوناگونی تجلّی یافته است؛ مخصوصاً میان ملت هایی همچون ایران و فلسطین که طعم استبداد و استعمار را چشیده اند. این مسئله، به مفاهیم گوناگونی اشاره دارد که شامل خود مختاری، حکومت برخوردار از استقلال از یک سو، توانایی کلی در انجام کارها، داشتن انتخاب های مختلف و توانایی کسب هدف ها از سوی دیگر می باشد. در این میان شاعرانی با روحیه لطیف، فریاد آزادی خواهی سر دادند و نقش مهمی را در اطلاع رسانی به مردم و رهایی آنان از چنگ ظلم و ستم ایفا کرده‌اند. از جمله می توان به سمیح القاسم و فرخی یزدی اشاره کرد که آزادی در اشعار آن‌ها، با واژه هایی همچون مبارزه با استبداد و استعمار وظلم معنا می شود. در این پژوهش، از روش توصیفی- تحلیلی برای شناسایی مضامین مشترک از جلوه های آزادی در اشعار این دو شاعر، استفاده شده است. مفهوم آزادی در شعر این دو شاعر، به یک نوع تعبیر می‌شود. بخشی از نتایج، حاکی از آن است که هر دو شاعر، در اشعار خود، خواستار شکل‌گیری آزادی بیان و اندیشه، ایجاد صلح و آرامش و رهایی از استبداد در جامعه می‌باشند.