حی بن یقظان و رمانتیسیزم غربی: هم‌سنجیِ تاریخی_مفهومی

رویارویی مسلمانان و غربیان با فتح آندلس در سال 92 هجری به شکل جدی آغاز شد. در این دوران که با قرون وسطیِ اروپا هم‌عصر است، بعضی از کشیشان و مبلغان مسیحی به نوشتن رساله‌هایی اهانت‌آمیز و تحریف‌گرایانه دربارۀ اسلام پرداختند. بااین‌حال، در همین دوران رسالۀ حی بن یقظان توسط ابن طفیل نوشته شد؛ رساله‌ای که بعدها اثری ملموس بر آثار فلاسفه و شاعران مغرب زمین گذاشت. تاثیر این رساله را بر رمانتیسیزم غربی نیز می‌توان دنبال کرد. برای این منظور، مفاهیمی نظیر «منِ» رمانتیک و اندیشۀ هستی‌شناختیِ مکتب رمانتیسیزم، در حی بن یقظان پیگیری می‌شوند. همچنین، هم‌سنجی این اثر با مکتب رمانتیسیزم، نه‌تنها از چشم‌انداز مفهومی، بلکه از منظرِ حقایق تاریخی نیز پی گرفته می‌شود. در نتیجۀ این هم‌سنجیِ تاریخی-مفهومی، جلوه‌ای از ماهیت پیوند شرق و غرب آشکار می‌گردد.