نقش همگرایی زبانی ترکان عثمانی در واگرایی اعراب منطقه طی جنگ جهانی اول

زبان مشترک یکی از مولفه های هویتی و فرهنگی می باشد که در همبستگی بین افراد یک ملت و یک قوم در بستر تاریخ نقش قابل توجهی داشته است زبان می تواند عامل اتحادیک قوم یا یک ملت باشد این مشاله به ویژه در دولتهای کثیرالمله ای مانند دولت عثمانی در اتحاد ملی آن طی جنگ جهانی اول نقش بسزایی داشت.به ویژه زمانی که بیشترین گروه قومی آن یعنی ترکها به اندیشه ی پانترکیسم روی آوردند که با توجه به وجود اقوام دیگر تحت نظام حاکمیت این مساله می توانست چالش برانگیز باشد.از این رو این پژوهش برآن است تا به نقش همبستگی زبانی ترکان عثمانی در واگرایی اعراب تحت سلطه ی دولت عثمانی طی جنگ جهانی اول بپردازد.روش پژوهش توصیفی تحلیلی است، دستاوردهای این پژوهش نشان می دهد که اندیشه ی پانترکیسم و رویکرد متعصبانه نسبت به اعراب در منطقه ی بین النهرین موجب واگرایی آنان نسبت به حاکمیت ترکان شده است به طوری که انگیزه ی اعراب را در تشکیل دولت ملی عرب قوت بخشید.