رویکرد چند نهادی به پیشگیری از جرم پولشویی (تحلیلی در رویکرد بین المللی و نظام عدالت کیفری ایران)

جرم پولشویی یکی از عمده ترین راه های استمرار جرایم سازمان یافته است که از طرق مختلفی تحقق می یابد، در سال‌های اخیر، تدابیر واکنشی (کیفری) به این جرم عزم بین المللی و مقنن داخلی را جهت مقابله هر چه بیشتر با این جرم برانگیخته است. اما با توجه به آموزه‌های جرم‌شناسی پیشگیرانه به نظر می‌رسد توجه به پاسخ های کنشی و تدابیر و تمهیدات مختلف پیشگیرانه ازجمله موثرترین راه های کنترل و از میان بردن جرم اخیر است. لذا با توجه به طبع جرم پولشویی که نهادهای مختلفی را در مقابله و کنترل آن دخیل می کند، رویکرد چندنهادی به پیشگیری از آن بهترین الگو برای اعمال تدابیر پیشگیرانه است تا در نتیجه تشکیل یک فرانهاد متشکل از نهاد های مرتبط با جرم پولشویی، از اقدامات نسنجیده، موازی کاری ها، اتخاذ سیاست های ناهمگون و اِعمال نفوذ ناروا جلوگیری به عمل آید. پاسخ های کنشی که در پاسخ های اجتماعی، رشدمدار و موقعیت مدار (وضعی)، تبلور می یابد، در واقع نشان از بسترهای ایجاد همکاری میان نهادهای مرتبط با این امر است. این مقاله با بررسی راهکارهای اجرایی پیشنهاد شده در اسناد بین المللی و حقوق ایران، در صدد ترسیم الگویی چندنهادی برای پیشگیری از جرم پولشویی در ایران است.