بررسی تحولات آسیب‌زا در قوانین فرزندخواندگی

پذیرش کودکان بی سرپرست علاوه بر این که موجب رفع نیازهای معنوی و عاطفی خانواده پذیرنده است باعث حمایت، رعایت مصلحت و منفعت مادی و معنوی کودک بی سرپرست نیز می باشد. در ایران آخرین اراده‌ی مقنن در این باره در «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست» مصوب 1392ذکر شده است. شایان ذکر است که قانون اخیر علی رغم دارا بودن تحولات و نوآوری‌ها، دارای کاستی‌هایی نیز می‌باشد که سبب گردیده آن امید و انتظار فراوان مبنی بر رفع مشکلات کودکان بی‌سرپرست با اندکی یاس روبرو گردد. لذا لازم است به منظور استفاده‌ی بهتر از فرصت های تازه ای که قانون اخیر فراروی جامعه قرار داده و از طرفی جهت جلوگیری از آثار نامطلوب اجرای قانون جدید، نسبت به بررسی دقیق آن مبادرت نمود.در این تحقیق سعی شده که موارد آسیب زا در این قانون بررسی شود.