ادراک متخصصین از رگه های روانشناختی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری: یک مطالعه پدیدارشناسی

کودک آزاری یکی از شایع ترین معضل های روانی _ اجتماعی است که وقوع آن تحت تاثیر علل و عوامل مختلفی در ابعاد درون فردی، بین فردی و محیطی قرار دارد. هدف پژوهش حاضر شناسایی رگه های روانشناختی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری از دیدگاه متخصصین 'مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی' بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی تفسیری انجام گردید. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمام متخصصین حوزه سلامت روانی و اجتماعی شامل مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی در دانشگاه های تهران، اصفهان و سازمان بهزیستی کل تهران در سال 1401 بود که در زمینه کودک آزاری تجربه پژوهشی و درمانی داشتند. روش نمونه گیری نیز نمونه گیری هدفمند بود که طی آن از بین جامعه موردنظر تعداد 16 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و موردِ مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نویس شد و در نهایت با استفاده از روشِ تحلیلِ تفسیری دیکلمن، آلن و تانِر تحلیل گردید. 15 مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و تحلیلِ داده هایِ حاصل از مصاحبه منجر به شناسایی و طبقه بندیِ 1 مضمونِ اصلی (رگه های روانشناختی محرک کودک آزاری) و 13 زیرمضمون شامل (خلاءهای روانی، افسردگی مزمن، ناامیدی، خصومت سرکوب شده، ناکامی متداوم، پرخاشگری شدید، احساس عمیق حقارت و بی ارزشی، وابستگی به الکل و مواد مخدر، خلل در تنظیم هیجان، گسیختگی عاطفی، سبک دلبستگی ناامین، انحرافات جنسی و تفردگرایی مفرط) در زمینه ی رگه های روانشناختی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری از دیدگاه متخصصین گردید. پژوهشگران و برنامه ریزان حوزه مسائل روانی و اجتماعی می توانند با درنظرگرفتن زمینه سازهای رگه های شخصیتی شناسایی شده، برنامه-های پیشگیرانه و درمانی جهت کاهش شکل گیری این خصایص تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری طراحی و اجرایی کنند. همچنین متخصصان حوزه ازدواج و خانواده نیز می توانند با درنظرگرفتن خصایص و نشانه های شناسایی شده، افراد در آستانه ازدواج و مزدوج را از خطرات این خصایص آگاه کنند تا بتوانند با تصمیم گیری درست از تجربه تبعات مخرب این خصایص نظیر تجربه خشونت در خود و فرزندان خود جلوگیری کنند.