بررسی حقوق شهروندی به عنوان حق اجتماعی در نظام حقوقی ایران با محوریت حق آزادی عقیده

حقوق و مصادیق آن از جمله امور فطری بوده و از نوعی ثبات برخوردارند، اگر در جامعه اجرا نگردد مخالفت با فطرت بوده و نتیجه نامطلوب و ناخوشایندی در جامعه دارد. عنوان حقوق شهروندی از مواردی است که بسیار درجهان امروز ما با تعابیر مختلف مطرح می گردد. منشور حقوق شهروندی حاوی محورهایی همچون حق حیات شایسته، حق آزادی، حق کرامت، حق دسترسی به اطلاعات، حق اداره شایسته و... می باشد. حقوق شهروندی یکی از مهمترین مفاهیم و ایده های اجتماعی است که در بازخوانی رابطه فرد و جامعه کارایی دارد تعاریف متفاوتی از حقوق شهروندی شده است، ولی تعبیر مشترک از آن وجود دارد که عناصر اصلی آن حقوق و وظایف می باشد. یکی از مهمترین حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران حق آزادی عقیده و بیان است. در این جستار که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است برآنیم که به تعاریفی از حق، حقوق و حقوق شهروندی بپردازیم و ضمن تقسیم بندی حقوق شهروندی و ابعاد آن به مبانی آن پرداخته و حق آزادی عقیده و بیان را بررسی کنیم. نتیجه این جستار حاکی از آن است که طرح نظام جامع حقوق شهروندی در ایران در قالب این منشور، تنها با توجه به منابع قانونی و شرعی و همچنین مطابقت آن با قانون اساسی و سایر قوانین و لزوم تببین نوآوری های آن و نیز آثاری که بر نهادهای حکومتی و شهروندان دارد و نهایتا جایگاه آن در نظام حقوقی کشور امکان پذیر می باشد