واکاوی آسیب شناسانه تکدی گری از منظر جرم شناسی

تکدی یک واقعیت اجتماعی است که امروزه در تمام جوامع مشاهده می شود که از دیر باز هر جامعه ای بنا بر فرهنگ و اعتقادات حاکم راه حل ها و تدابیری در جهت رفع این معضل اجتماعی اندیشیده و اقداماتی را انجام داده اند. این پدیده که زاییده ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است به دلایل گوناگونی مانند : فقر، بیکاری، مهاجرت و ... رخ می دهد. تکدی به عنوان یک معضل شهری آسیب های جبران-ناپذیری را به جامعه وارد می سازد لذا بررسی همه جانبه و دقیق این معضل و ارائه راه کارهای درست و اصولی از جمله وظایف نهادها و سازمان های خدمات اجتماعی در هر کشوری می باشد. در این نوشتار برآنیم تا به این سوال بپردازیم که ریشه های تکدی گری در جامعه ایران چه بوده و راهکارهای خروج از آن کدام است؟ در این مقاله دو راهکار پیشگیری اجتماعی و وضعی برای مقابله با تکدی گری از منظر جرم-شناسی ارائه و به صورت توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد.