بررسی ارتباط و نقش پیش بینی کنندگی میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام در اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه: شهر شیراز)

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط و نقش پیش بینی کنندگی میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام در اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه: شهر شیراز) بود. طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش کمی، مقطعی و به روش همبستگی بوده و در آن سعی شده رابطه بین متغیر میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام به‌عنوان متغیر پیش بین و اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی به‌عنوان متغیرهای ملاک با استفاده از ضریب همبستگی کشف گردد و همچنین رابطه پیش بینی متغیرهای ملاک (اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی) بر اساس متغیر پیش بین (میزان استفاده از فضای مجازی) تعیین شود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش را 200 دانش آموز دختر مقطع متوسطه تشکیل می‌دادند که در سال تحصیلی 402-401 در شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند و بصورت نمونه‌گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدارس مختلف انتخاب شده و پرسشنامه‌های پریشانی ذهنی، اعتماد به نفس و استفاده از شبکه‌های اجتماعی بین آن‌ها پخش و بدین طریق اطلاعات گردآوری شد. معیارهای ورود به نمونه عبارت بودند از: مقطع متوسطه و جنسیت دختر داشتن، سلامت روان داشتن و تمایل به مشارکت در پژوهش. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه پریشانی ذهنی ماسون، کلاریدج و جکسون (1995)، پرسشنامه استاندارد میزان اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان مرادی (1390) و پرسشنامه میزان استفاده از شبکه اجتماعی شیروانی (1395)، انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه: شهر شیراز) بر اساس میزان استفاده آن ها از شبکه های اجتماعی قابل پیش بینی است (p<0/05).