بازشناسی الگوهای کالبدی و کارکردی زمینه تاریخی برای طراحی ساختارهای جدید در محله جویباره اصفهان (با رویکرد بنای میان افزا)

هر محله تاریخی از خصوصیاتی خاص تشکیل شده است که پیکره و کالبد آن را مشخص می کند و ممکن است اجزای بی‌شماری داشته باشد. در بیشتر شهرهای تاریخی ایران معماری بناها از نظر شکل و فرم، نوع تزئینات، رنگ، و طرح نمای آن ها که عوامل کالبدی محسوب می‌شوند یکسان است و این امر به‌خصوص در ایجاد گذرها و کوچه‌ها نیز تاثیرگذار بوده است. با بررسی‌های انجام شده در بافت محله جویباره اصفهان به‌عنوان بستر موردنظر پژوهش فوق این محله به‌عنوان هسته اولیه شهر اصفهان که به دلیل شرایط مذهبی شکل‌گرفته است، کاربری غالب آن یک محله مسکونی و عمدتاً یهودی‌نشین بوده که در طول تاریخ با بی‌مهری فراوانی روبه‌رو شده و با گسترش شهر در دوره معاصر جداره‌های تجاری به بطن آن نفوذ کرده و به‌مرورزمان دچار فرسودگی و تخریب بسیار شده است؛ بنابراین نیاز است تا با بازشناسی الگوهای کالبدی و کارکردی گذشته با روش میان افزایی به دنبال راه‌حل گریز از مشکلات موجود در این بافت تاریخی شهری بود. ابزار گردآوری اطلاعات (به روش میدانی) از طریق مشاهده در بافت تاریخی و مطالعات کتابخانه ای و بر اساس روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند است. بررسی‌ها نشان داد که بافت تاریخی جویباره دارای شاخصه‌ها و کیفیات بی‌شمار کالبدی بوده که ریشه در فرهنگ مردم این محله دارد و در نهایت بر اساس یافته‌ها، دستاورد این تحقیق ارائه شده است.