پدیدارشناسی تجارب آموزش مجازی ریاضی کودکان با نیازهای ویژه

هدف از پژوهش حاضر مطالعه و بازنمایی تجارب آموزش مجازی کودکان با نیازهای ویژه در درس ریاضی می‌باشد. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. میدان تحقیق این پژوهش کیفی معلمان با نیازهای ویژه شهرستان سقز که در سال تحصیلی 1401-1400 تجربه آموزش ریاضی به دانش‌آموزان ابتدایی در مدارس استثنایی را داشته‌اند. معلمان به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌سازمان یافته استفاده شد و گردآوری داده‌ها و فرآیند مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. پس از ضبط مصاحبه، متن آن‌ها تهیه شد. جهت تایید روایی و اطمینان‌پذیری، یافته‌ها به شرکت‌کنندگان ارائه می‌شدند و نظراتشان دریافت می‌شد سپس مضامین اصلی و مضامین فرعی استخراج گردید. یافته‌ها شامل 7 مضمون اصلی: تاثیر خانواده، ارزشیابی غیرواقعی، زیرساخت برای آموزش مجازی، توانمندسازی معلمان، فرصت‌های نوین، معایب، راهبردهای اثربخشی تدریس. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مجازی به‌صورت پیش‌بینی‌نشده و بدون برنامه‌ریزی همه‌گیر شد و لازم است تا در آموزش مجازی برای کودکان با نیازهای ویژه با طیف‌های مختلف، تمهیدات و ملاحظات خاصی در نظر گرفته شود، خانواده‌ها به‌عنوان مخاطب آموزش مجازی توجیه شوند و هم‌چنین دوره‌های استفاده موثر از ظرفیت مجازی در آموزش برای معلمان برگزار شود تا آموزش مجازی در آینده بتواند به‌عنوان مکمل آموزش حضوری در آموزش درس ریاضی نقش ایفا کند.