برنامه های آموزش محیط‌زیستی در ترویج زندگی پایدار در مدارس

هدف مطالعه حاضر بررسی آموزش محیط‌زیست در ترویج زندگی پایدار در مدارس است. آموزش زیست‌محیطی به‌عنوان زمینه ای در نظر گرفته شده است که افراد را قادر می‌سازد تا زندگی پایداری داشته باشند. آموزش زیربنای توسعه جهان نوین است و بدون دستیابی به آموزش و ایجاد آگاهی همگانی در انسان‌ها توسعه ی پایدار از شعاری سطحی و عوامانه فراتر نخواهد رفت. در دنیای امروز مفهوم آموزش تغییر بسیاری یافته و ضرورت تحول در فرایند فعالیت‌های آموزشی احساس می‌گردد. بروز فزاینده مسائل زیست ‌محیطی و درک جای خالی آموزش محیط‌زیست در جامعه باعث شده تا آموزش اثربخش آن در فضاهای آموزشی مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه با استفاده از روش کیفی و اسنادی به بررسی سنجش اثربخشی برنامه های آموزش محیطی و نقش آن در ترویج زندگی پایدار در مدارس پرداخته شده است. هدف بنیادین این مقاله در راستای آموزش محیط‌زیست و انجام اقداماتی با هدف یافتن راه‌حل‌های محیط‌زیستی است. دانش و نگرش محیط‌زیستی به‌عنوان عوامل موثر بر اقدام و رفتارهای محیط‌زیستی شناخته شده اند. رویکردهای نوآورانه جدید در این مقاله شامل اجرای برنامه های آموزش محیط‌زیست است. نتایج بررسی بیانگر این است که آموزش محیطی هنگامی‌که با برنامه‌های آموزش محیطی همراه شود، زندگی پایدار را ترویج می‌کند؛ بنابراین آموزش محیط‌زیست یک فرآیند فعال در زمینه آگاهی، دانش و مهارت‌هایی است که منجر به درک، تعهد، تصمیمات آگاهانه و عملکردهای سازنده برای اطمینان از احساس مسوولیت نسبت به مسایل محیط‌زیستی در همه بخش‌های وابسته به کره زمین و محیط‌زیست می‌شود. آموزش محیط‌زیست در ایران در مراحل اولیه قرار دارد و برای این منظور علاوه بر فرهنگ سازی و آموزش‌های همگانی در رسانه-های جمعی، راه اندازی و گسترش مدارس زیست محیطی جهت ارائه آموزش‌های زیست محیطی در مهدکودک‌ها، مدارس و مراکز آموزش عالی پیشنهاد می گردد؛ بنابراین، آموزش محیط‌زیست باید به‌عنوان یک رویکرد محوری در جهت تشویق فراگیران به استفاده پایدار از منابع مدرسه و محیط‌زیست آشکار شود.