مقاومت پیوند لوله‏ های gfrp و pe (پلی ‏اتیلن) پرشده با بتن تحت دماهای بالا و سیکل‏ های حرارتی

لوله های gfrp و pe( پلی اتیلن) پرشده با بتن، سیستمهای کامپوزیتی هستند که در آنها لوله های پلیمری به عنوان محصورکننده هسته بتنی استفاده میشوند تا طول عمر سرویس سازه را ارتقا بخشند. با این حال، سازههای دریایی مانند سکوهای نفتی و همچنین پایه پلهای دریایی در طول کاربری خود، در معرض دماهای بالا و سیکلهای حرارتی قرار میگیرند که میتواند بر روی رفتار چنین سیستمهای کامپوزیتی تاثیر بگذارد. در این تحقیق، تاثیر دماهای بالا و سیکل های حرارتی به ترتیب بر روی لوله های gfrp و pe پرشده با بتن بررسی شده است. بدین منظور پارامترهای مختلف مانند مقاومت هسته بتنی ( 30 و 60 مگاپاسکال)، دمای حرارتی ( 25 ، 100 ، 200 ، 300 و 400 درجه سانتیگراد) و تعداد سیکلهای حرارتی (50 ، 100 ، 150 سیکل) در نظر گرفته شده است تا مقاومت پیوند لوله های پرشده با بتن مورد ارزیابی قرار گیرد. خواص مکانیکی لوله های توخالی با استفاده از آزمایش disk- split تعیین گردید. همچنین از آزمایش push-out به منظور تعیین مقاومت پیوند نمونه ها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که قرار گرفتن نمونه ها در معرض دماهای بالا و همچنین سیکلهای حرارتی موجب افزایش قفل و بستها و ضریب اصطکاک جنبشی میان لوله و هسته بتنی شده که این موضوع به نوبه خود افزایش مقاومت پیوند را به همراه دارد. در نهایت، برای نخستین بار مدلهایی در رابطه با مقاومت پیوند لوله های gfrp و pe پرشده با بتن ارائه گردید تا عملکرد آنها را پس از قرار گرفتن تحت دماهای بالا و سیکلهای حرارتی پیشبینی نماید.