تاثیر دوخت بر رفتار خمشی کامپوزیت ساندویچی با رویه های کامپوزیتی و هسته فوم

یکی از اصلیترین مزایای کامپوزیتهای ساندویچی نسبت بالای استحکام خمشی به وزن آنها است. این سازه ها از مشکلات عمدهای نیز برخوردار هستند که یکی از این مشکلات، جدایش بین رویه و هسته است که کاربرد آنها را در مصارف مختلف در مقایسه با سایر ساختارها محدود میسازد. در این پژوهش به بررسی رفتار خمشی کامپوزیتهای ساندویچی با رویه های پارچه شیشه و مغزی فوم پرداخته شده است. نمونهها در سه فاصله ی ردیف دوخت 5 / 0 ، یک و دو سانتی متر با گام 8 میلی متر در زوایای مختلف صفر، 90 ، 0 / 90 ، 45± ، 90 / 45 و 60 ± درجه دوخته شده اند. فرایند تولید کامپوزیتها با روش تزریق خلاء انجام شده است. به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونههای تولید شده، سفتی خمشی نمونه های دوخته شده تحت آزمون خمش سه نقطهای با نتایج نمونه ی شاهد بدون دوخت مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد با کاهش فاصله ی ردیف دوخت، به طبع آن افزایش تراکم دوخت، سفتی خمشی افزایش پیدا می کند و بهترین رفتار خمشی در زاویه ی 45 ± مشاهده شده است. به منظور پیش بینی سفتی خمشی کامپوزیت های ساندویچی دوخته شده مدل تئوری طراحی شده است که با توجه به نتایج تجربی درصد خطای قبل قبولی دارد. به کمک نمودار نیرو جابجایی، با محاسبه مساحت سطح نمودار انرژی جذب شده توسط نمونه ها محاسبه شده است که نشان می دهد برای شکست این نمونه ها به انرژی بیشتری نیاز است. بررسی آسیب های وارده به نمونه ها حاکی از رخ دادن شکست و فشردگی در فوم، چین خوردگی در رویه ی بالایی و شکست کمانشی در ستون های رزینی است.