امکان سنجی انواع روش های بازیافت حرارتی کامپوزیت های پلیمری

با توجه به ویژگی های منحصر به فرد مواد مرکب از جمله سبکی و طول عمر بالا استفاده از این مواد در صنایع مختلف رشد چشمگیری داشته است. علیرغم مزایای گسترده استفاده از این مواد به علت دوام محیطی باالی مواد کامپوزیتی، موضوع دفع ضایعات کامپوزیتی به عنوان یکی از چالش های جدی زیست محیطی مطرح شده است. از اینرو در بسیاری از کشورهای صنعتی جهان تحقیقات گسترده ای به منظور ارائه راهکارهای عملی برای بازیافت این ضایعات انجام شده است. روش های بازیافت مکانیکی، حرارتی و شیمیایی از جمله روش های ارائه شده برای بازیافت این مواد می باشند که در این بین روش های بازیافت حرارتی از جمله عملی ترین و پرکاربردترین این روش ها می باشند. این روش ها مبتنی بر حرارت دادن کامپوزیت به منظور جداسازی الیاف و رزین، یا استفاده از ظرفیت حرارتی این مواد می باشند که در این بین روش های سوزاندن، احتراق، استفاده در تولید سیمان و پیرولیز مورد توجه ویژه می باشند. در روش سوزاندن با سوزاندن ترکیبی از ضایعات کامپوزیت با پسماندهای شهری حرارات و انرژی الکتریکی تولید می شود. در فرآیند احتراق، سوزش کنترل‌شده تری نسبت به سوزاندن معمولی وجود دارد و درنتیجه، الیاف کمتر آسیب میبینند و بنابراین میتوان آنها را بازیابی کرد. در روش مورد استفاده در صنعت سیمان، پسماند کامپوزیتی در کوره سیمان سوزانده می شود و الیاف و مواد پرکننده کامپوزیت به‌عنوان ماده اولیه تولید سیمان استفاده می شوند. نهایتا در روش پیرولیز با تجزیه حرارتی کامپوزیت امکان بازیابی الیاف فراهم می شود. در این مقاله ضمن بررسی و امکان سنجی انواع روش های بازیافت حرارتی مواد مرکب، مزایا و معایب و ویژگی های محصولات حاصل از این روش ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.