اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سازش پذیری و اختلال های هیجانی – رفتاری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی با شیوه شناختی رفتاری بر سازش پذیری و اختلالهای هیجانی رفتاری دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر پایه پنجم و ششم ابتدایی مظنون به اختلالهای هیجانی رفتاری منطقه ی دو شهر تهران تشکیل میدادند که تعداد 30 نفر از آنها با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند برای سنجش سازش پذیری و اختلالهای هیجانی رفتاری از سیاهه رفتاری کودک آشنباخ و رسکولا، 2001) استفاده شد برنامه آموزش مهارتهای اجتماعی والکر (والکر ، 1983) طی 17 جلسه به مدت دو ماه برای افراد گروه آزمایش ارائه شد برای تحلیل داده از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد تحلیل داده ها نشان داد در مرحله پس آزمون و پیگیری بین دو گروه آزمایش و کنترل در سازش پذیری و اختلالهای هیجانی رفتاری تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد میشود آموزش مهارتهای اجتماعی به عنوان یک برنامه مکمل آموزشی در مدارس در نظر گرفته شود.