مدل یابی ساختاری انگیزش تحصیلی و اضطراب کرونا در دانش آموزان با تاکید بر نقش واسطه ای خودکارآمدی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین انگیزش تحصیلی و اضطراب کرونا در میان دانش آموزان انجام شد. روش: روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه یک شهر خرم آباد بود که در سال تحصیلی 1401_1400 مشغول به تحصیل بوند. 270 نفر از دانش آموزان به صورت آنلاین در مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه های اضطراب از کرونا (cdas)، خودکارآمدی (gse) و انگیزش تحصیلی (ams) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده نرم افزارهای spss-26 و لیزرل انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که انگیزش تحصیلی بر اضطراب از کرونا در دانش آموزان اثر مستقیم و منفی دارد (01/0p<). علاوه بر این، انگیزش تحصیلی بر خودکارآمدی دانش آموزان اثر مستقیم و مثبت داشت (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد انگیزش تحصیلی با واسطه گری خودکارآمدی بر اضطراب کرونا اثر غیر مستقیم دارد (01/0p<)؛ و از این طریق می تواند اضطراب دانش آموزان از کرونا را کاهش دهد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش با نتایج پژوهش های قبلی همخوانی داشت و گامی مهم در جهت تبیین عوامل موثر بر اضطراب کرونا در دانش آموزان بود و همچنین نتایج این پژوهش می تواند به عنوان الگویی مناسب برای طراحی برنامه-های جامعه پیشگیرانه از اضطراب کرونا محسوب شود.