بررسی و تبیین راهکارهای جامع تلفیق برنامه درسی در حوزه علوم انسانی

آلبرت ‌انیشتاین ‌براین باور است که ‌رشته‌های ‌گوناگون ‌فقط ‌نشانگرهای محدود دانش بشر دربارة‌ هستی‌ بوده، باید رشته‌های ‌متفاوت‌ درهم‌ تنیده‌ تصویب‌ شود تا توصیفی کامل از جهان ‌ارائه‌ شود. یکی ‌از صاحب ‌نظران‌ علوم، سینرنت ‌گی‌اوزگی‌، معتقد است ‌وحدت ‌دانش بزرگترین‌ پیشرفت ‌علم ‌است. تلفیق‌ برنامه‌ درسی، یک‌‌نیاز رو‌به‌ توسعه‌‌است؛ با انفجار دانش و اطلاعات، گسیختگی‌و پراکندگی بخش‌های‌گوناگون برنامه ‌درسی موضوع محور و فقدان‌‌ارتباط بازندگی فردی و اجتماعی، موجب توجه بیشتر صاحب‌نظران به تلفیق برنامه‌های درسی شده است. بسیاری‌ از صاحب‌ نظران ‌بر این ‌عقیده ‌اتفاق‌ نظر دارند که ‌اغلب ‌فارغ‌التحصیلان‌ دانشگاهی ‌تصور بسیار ناچیز ‌و ابتدایی ‌از جهان ‌هستی‌ و واقعیات ‌آن‌ دارند؛ در حالی ‌که ‌بسیاری‌ از آنها دروس ‌پیشرفته‌ای ‌را نیز در زمینه‌های ‌گوناگون ‌با موفقیت‌ گذرانده‌اند.برنامه‌ریزان‌‌درسی‌‌معتقدند‌رویکرد‌درون رشته‌ای، یادگیرندگان را به گودال عمیقی ‌شاند و درآن زندانی کرده، به طوری که هرچه به عمق آن افزوده شود، جدایی‌اززندگی بیشتر می‌شود و مربیان در تعلق خود به نظام رشته‌‌ای عملاًکوشش‌های تعلیم وتربیت رادرجهت رشد نادیده گرفته،این رویکرد موجب شده‌است که مربیان نظام‌های مختلف به جای همکاری با یکدیگر به رقابت پرداخته‌وهمچنین یادگیرندگان‌رابه‌سوی یک بعدی بودن، جزم‌اندیشی واعتقاد به‌دون‌دلیل‌وغرورغیرموجه و برخورد غیرعادلانه سوق داده است. افزون براین نظام‌های رشته‌ای دریک مسیر فوق تخصص کورکورانه‌زندانی شده‌اند. باآشکار شدن بیش از پیش بیهودگی«‌بخش‌بخش شدن علم» نیاز به رویکرد جامع اهمیت بیشتری پیدا کرده‌است و هم‌اکنون در بسیاری رشته‌ها از قبیل روان‌شناسی علوم‌شناختی،‌رویکردمیان‌رشته‌ای بتدریج ظهور کرده و منجر به پیشرفت‌هایی در تبیین رفتار انسانی شده است.