تاثیر آموزش ساخت‌گرایی بر رفتارهای سازشی و مشکلات رفتاری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه آموزش ساخت گرایی بر رفتار های سازشی و مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر 8 تا 10 سال مبتلا به کم توانی ذهنی مدرسه استثنایی امام کاظم (ع) شهرستان محمود آباد در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند. نمونه شامل 20 دانش آموز بود که با توجه به ملاک های پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. . داده ها در مراحل پیش- پس آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس رفتار سازشی واینلند (1953) و پرسشنامه رفتار کودکان راتر- فرم معلم (1967) گردآوری شد. فرضیه های پژوهش در نرم افزار spss-22 و با استفاده از تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره و در مرحله پیگیری با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش ساخت گرایی e5 بر بهبود رفتارهای سازشی و مولفه‌های آن به جز مولفه جابه جایی در دانش آموزان گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است و نتایج درمان در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (05/0>p). همچنین تاثیر این آموزش در کاهش مشکلات رفتاری و مولفه های آن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تا مرحله پیگیری به شکل معناداری (05/0>p) ادامه داشت