بررسی رابطه بین برنامه های آموزشی خانواده و بهبود مهارت های زندگی دانش آموزان دختر متوسطه دبیرستان های شهر اردبیل

هدف این تحقیق بررسی رابطه علی بین برنامه های آموزش خانواده و مهارتهای زندگی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دبیرستان های شهر اربیل بود. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گرد آوری داده ها، توصیفی (نوع علی- مقایسه ای) بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه دخترانه شهر اردبیل و والدین آنها تشکیل داده که تعداد آنها در سال تحصیلی 1400-1401، 2435 نفر می باشد (پایه اول 892 دوم 822 و سوم 721 نفر) بوده اند. با توجه به اینکه حداقل حجم نمونه لازم برای تحقیقات علی- مقایسه ای (30 نفر) است، با پیش بینی امکان افت، 70 نفر از والدین آموزش دیده و 70 نفر از والدین آموزش ندیده که از نظر متغیرهایی چون تحصیلات و سن همتا شده اند، انتخاب نموده و دانش آموزان این والدین از نظر مهارت های زندگی مورد اندازه گیری و مقایسه قرار گرفته اند. انتخاب نمونه در هر گروه به شیوه تصادفی طبقه ای (برحسب پایه) بوده است. ابزار تحقیق پرسشنامه بود که با در نظر گرفتن مولفه های پرسشنامه استاندارد مهارتهای زندگی که توسط سازمان جهانی بهداشت معرفی گردیده، طراحی شده و مشتمل بر 48 سوال در هشت زیر مقیاس ( همدلی، ارتباط موثر، تفکر خلاق، تفکر انتقادی، مقابله با هیجان، مقابله با استرس، خودآگاهی و روابط بین فردی) بوده است. برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی استفاده شده است و برای اطمینان از پایایی پرسشنامه نیز آن را بطور آزمایشی روی نمونه ای با حجم 25 اجرا و داده های بدست آمده از آن با استفاده از روش ضریب آلفا مورد بررسی قرار گرفت. به طوری که پایایی کل پرسشنامه مهارتهای زندگی 87/0 بوده است. داده های بدست امده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد که بین برنامه های آموزش خانواده و مهارتهای زندگی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اردبیل در تمام ابعاد رابطه علت و معلولی وجود دارد. همچنین اثر اجرای برنامه های آموزش خانواده بر مادران و پدران جز در زمینه خودآگاهی، یکسان نبوده است