اثربخشی ذهن آگاهی ویژه کودکان بر مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی ذهن آگاهی ویژه کودکان بر مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه کننده به کلینیک توانبخشی و آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم «آوا» شهر تهران در سال 1400 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) قرار گرفتند. گروه‌ آزمایش تحت 80 جلسه 60 دقیقه ای آموزش ذهن آگاهی ویژه کودکان قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای از آموزش ذهن آگاهی ویژه کودکان دریافت نکرد. از مقیاس درجه بندی اوتیسم(gars-2) گیلیام(2006)، نیمرخ مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم(assp) بیلینی و هوپف (2007) و مقیاس بهره همدلی-نظام‏ مندی کودکان(eq-sq) آیونگ و همکاران(2009) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی ویژه کودکان به ‌کار رفته در این پژوهش می‌تواند مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشد. بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش ذهن آگاهی ویژه کودکان مداخله موثری در بهبود بر مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به شمار می رود