مروری بر قصه درمانی مبتنی بر کنش های اجرایی برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

اختلال نقص توجه (بیش فعالی) شایع ترین اختلال عصبی-رفتاری در کودکان است که کنش وری روانی-اجتماعی کودک را در زمینه های مختلف تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی تحت تاثیر قرار می دهد. پرداختن به درمان های غیردارویی از جمله قصه درمانی و بازتوانی شناختی رایانه ای که فاقد عوارض جانبی و نگرانی های مربوط به دارودرمانی هستند، حائز اهمیت می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش قصه درمانی مبتنی بر کنش های اجرایی برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود. در مطالعه حاضر که با جستجو به صورت مروری در متون موجود انجام شد، نقش قصه درمانی و جنبه های مختلف آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها مبنی بر این است که قصه ها با فراهم کردن فرصت ها، ایجاد بستری برای تخلیه هیجانی و همانندسازی و بالا بردن درک کودک می تواند منبع مهمی در تغییر و بهبود مشکلات و اختلال های کودکان محسوب شوند. کودک معمولا با شخصیت داستان همانندسازی می کند و با فرضیه سازی و ارائه راه حل های مختلف برای حل چالش شخصیت داستان، مهارت حل مسئله خود را رشد می دهد. از آنجایی که کودکان در مورد مشکلات خود بینش چندانی نداشته و توانایی ابراز خود را ندارند، قادر به بیان مشکل اصلی خود نیستند و آموزش های مستقیم و روان درمانی های معمول در مورد آنها کارایی کمتری دارد، برای رفع این مشکل از قصه درمانی استفاده می شود. بنابراین این روش، می تواند مانند درمان های شناختی-رفتاری کودکان، در کنار آنها مورد استفاده قرار گرفته شود. اگر چه درمان دارویی یکی از موثرترین درمان ها برای این اختلال شناخته شده است، اما عوارض جانبی آنها، متخصصان را با شک و تردید مواجه کرده است. لذا در سال های اخیر درمان های هنری از جمله قصه درمانی مورد توجه بسیاری از محققان واقع شد