اثربخشی گروه‌درمانی وجودی بر معنای زندگی در نوجوانان طلاق

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه‌درمانی وجودی بر معنای زندگی در نوجوانان طلاق صورت گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری در این پژوهش شامل نوجوانان دختر و پسر طلاق ساکن مناطق 13، 14 و 15 شهر تهران بود. تعداد نمونه در این پژوهش 30 نوجوان دختر و پسر بود که به شیوه تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برای گروه آزمایش هشت جلسه گروه‌درمانی وجودی به‌صورت آنلاین در پاییز سال 1399 برگزار شد، در حالی‌که گروه کنترل در این مدت هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. پرسشنامه‌ی معنای زندگی (mlq) به‌عنوان ابزار سنجش (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها نیز از آزمون کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که گروه‌درمانی وجودی توانسته بود باعث افزایش معنای زندگی در نوجوانان طلاق شود بنابراین نتیجه فرضیه تحقیق را تایید کرد (386/6f= , 018/0p=).