بررسی تاثیر روش‌درمانی نوروفیدبک بر درمان اختلال کم توجهی/بیش فعالی(adhd) در کودکان و نوجوانان؛ مطالعه مروری

اختلال کم توجهی/ بیش فعالی(adhd) یک اختلال روان پزشکی است که کودکان پیش دبستانی، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان سراسر جهان را مبتلا کرده و مشخصه آن الگوی کاهش پایدار توجه و افزایش تکانشگری و بیش فعالی است. بر اساس شرح حال خانواده ها، تعیین ژنوتیپ و مطالعات تصویربرداری عصبی شواهد روشنی برای پایه زیستی adhd وجود دارد. و چندین ناحیه مغز و چندین عصب _رسانه (ناقل عصبی) در بروز علائم دخیل دانسته شده اند.‏این اختلال حدود 8-5 درصد کودکان سنین مدرسه را مبتلا می‌کند و 85-60 درصد افرادی که در کودکی این تشخیص را دریافت می‌کند در نوجوانی واجد ملاک های اختلال هستند و تا 60 درصد آنها علائم شان تا بزرگسالی ادامه می یابد. با توجه به علائم این اختلال که رفتارهای اخلال گرانه در جنبه ها و موقعیت های مختلف زندگی فرد محسوب میشوند و همینطور درصد قابل توجه ابتلا به این اختلال در میان کودکان و نوجوانان، پژوهش حاظر با هدف بررسی تاثیر روش درمانی نوروفیدبک بر درمان این اختلال صورت گرفته است. تا اثر بخش بودن این روش به عنوان یک درمان مستقل و یا مکمل با روش های درمانی دیگر را مورد بررسی قرار دهد. با توجه به تعداد اندک مقالات اصیل در زمینه تاثیر روش نوروفیدبک بر درمان اختلال بی توجهی / بیش فعالی امکان انجام بررسی رسمی سیستماتیک یا متاآنالیز وجود نداشت، لذا 25 مقاله که با استفاده از کلیدواژگان درمان، نوروفیدبک، کودک و نوجوان، اختلال کم توجهی/بیش فعالی ،adhd،therapy،،nerofeedback،treatment،children،effect و با جستجو در سایت های معتبر پابمد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، گوگل اسکالر، پروکوئست و همچنین معروفترین پایگاه‌های داده‌های داخلی یعنی پایگاه جهاد دانشگاهی، ایرانمدکس، مگیران بدست آمدند، با روش روایتی مروری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کاربرد نوروفیدبک در ایران اگرچه با انتقاداتی همراه است اما بنابر ادبیات تحقیق نسبت به بکارگیری این روش درمانی چه به تنهایی و چه با ترکیب روش‌های دیگر رویکرد مثبتی وجود دارد. پیشنهاد می‌شود کاربرد این روش در ایران از جنبه‌های بیشتری مورد بررسی قرار گیرد